Yalnızlaşan Yalnızlık Şiiri - Ramazan Süt

Şimdi buhranıdır yaşıyorum esmer tenli zamanın
Bana öbür yalnızlıkları söyle kapılarını açamadığım
Bir arşınlanması ki kişiselleştirir dağ görgüsünü
Yüceltmek mi biraz da eksikliği çoğaltmak mı yoksa mutsuzluğu
Bana ateşin külünde dokunmayı suyun dokusunda hissetmeyi
Bana bir yalnızlık söyle ki hiçbir şey anlatmasın

Aklımda atların nal sesleri

Şimdi ruhanıdır yaşıyorum eşkenarlı zamanın
En çetrefil bozulmuş duygan şehirlerim
Fena öykünüyor kökünde içi sıra çoğaldıkça
Hem zaten anlamsızlaştırdık sözcüklerimizi
Sen gece içinde akan gece ağır ve kaygan
Mevsimin bütün bulutlarını ürkütmüşsün uykusuzluğumun

Işıkları karıştırmayın korkularım çoğalmasın

Şimdi revanıdır yaşıyorum kısa devreli zamanın
Zıt kutupludur hüznü sonsuzluğumun
Bana bir bulvar söyle ki aynalı olsun
Ağaçları intihar etmesin gece bitkilerinden
Çocuk yüzlü kahır biraz geciktirilmiş göç
Ve bol dökümlü kadın kokulu yalnızlık

Şimdi öksüz ölümler yaşıyorum aşk adına