Yalnızların Katı Sekizinci Kat

Artık günleri unuttum.
Mevsimleri de,
Hangi gün,hangi ay,
Dalların çiçeklere boyun eğdiği,
Mevsim de miyiz.?
Yada,
Yaprakların rüzgarlara yenik düştüğü,
Zamanlarda mı.?

Yalnızlığa yenik düşmüş,saatler gibi,
Yenik düşmüş zamana,
Gönlümün,akrep ile yelkovanı.
Halen anlamış degilim,
Tutulmayan elden,tutulamayan gönülden,
Yalnızlık gider mi.?

Yar dileklerime,
Dilsiz,dudaksız,cevaplar var,
Gözle görülemeyen yerlerden.
Tutamadıgım ele,yar diyorum.
Göz dökerek,sarılıpta koklayamadığım bedene,
Giriyorum aşk diyerek.

Yetmiyor,damlamaya,
Yetmiyor,bedenimden rahmet akmaya,
Kendi mevsimi içerisinde kaybolmuş,
Yalnızlıgın kışı olsa ne,yazı olsa ne,
Bahaneler üzerine bahaneler sıralıyor
Dilim gönlüme uyarak.

Annesiz bir günü kutladı,
Sahte dostluklara uyarak,
Kovulsa da,dövülse de,
Küfürler,biri,biri üzerine sıralansa da,
Gitmem diye inat eden
Gönlümün saf yanı,

Çiçek açmayan dallarda,
Aşk aramaktan,hakka adaklar adamaktan,
Vakitler üzerine,vakitleri koymaktan,
Gönlümün saf yanı,
Yalnızlığın sekizinci katınada ulaştı.

Sekiz katlı,bir bina gibi,
Yedinci katına kadar,asansörle çıkılır,
Sekizinci kata,yürüyerek çıkarsın.
Yalnızlıgını sırtına yükleyerek,
Agır gelir,merdivenlerde taşıyamazsın.
Beraber taşıyacak,kimseyi bulamazsın.

Yedi kat bilirdim,gök katında cenneti,
Yer katında cehennemi,
Demek ki,bir kat daha varmış,
Yalnızların katı,sekizinci kat.
Yalnızlıgın,baharı olsa ne,güzü olsa ne,
Yalnızlık işte,sekizinci kat.