Yalnızlık, saflık mintanını açıpta
göğsündeki yaprakları sunarken
dertli bir ruhun dimağına,
saklı dünyalarda
bir cevher yansıyor tuzsuzluğudur
Yalnızlık, kovalanmaktır
bir başka pencerenin saydam demetlerinin
gün doğumunda gülümserken,
kirli yüzleri yıkayacağını zannettiğinde
Yalnızlık, başladığı yerde bitmektir bazen,
aynasını kendi düşüne sıçratmayı bilmeyenlerin
zoraki farklılıklarına kanaraktan
Ve yalnızlık, sonsuz hayallerin
öteleri çağıldayan sesinde ufka bakarken,
gülümseyenlerin donuk resminde susuzluktur
-gerçek ariflerin güldüğü en komik şey nedir? bilirmisiniz.
kendini farklı görenlerin sıradanlığıdır-
Kayıt Tarihi : 4.2.2025 14:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!