Ne ki yalnızlık.
Yalnızlık, bir korku.
Sokaklara küsmüşlük.
Bir ürperiş,bedbinlik..
Belki bir kendine geliş,belki bir son buluş.
Yoksunluğun,kimsesizliğin sembolü.
Ruhun acıdan kıvranışı.
Sinenin patlayacak gibi olması..
Demişler ki:”Yalnızlık Allah’a mahsus.”
Yalnızlığı çeken bilir.
Dört duvar üzerine gelir mi gelir.
Kır şu kapıyı.
Çıtırtıdan,duvardaki gölgelerden bile ürperiştir yalnızlık.
Yalnızlık yaşantı olamaz,
Yalnızlık "ademe" gelmez.
Kayıt Tarihi : 22.11.2008 20:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yakup Onat](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/11/22/yalnizlara-2.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)