Yalnızlar Verandası Şiiri - Pir Adem

Bak bir daha bak
Kırlanmış dökülmüş saçlar kadar ak
Sayfalar parmaklarımın ucunda,
Ölü bir fotoğrafla ayırıyorum
Kitabı kaldığım yerden, vakti
Hatırasının geçtiği dakikalardan

Kalbim atıyor, aklım dile atıyor
Ezberimde durulmuyor sözlerin uğultulusu
Yitirmiyor kelimeler manasını tekrarlamakla.
Bir yankı karşı duvarda bir gölge yerde,
Başka nem var feleğin eylediği
İki yanımdaki sensizlikten başka

Yine de
Berisin öteye ne kadar gitsende!

İşte ayak izleri, çimlenmiş ayak izleri
Silinmiyor yara misali toprağın teninde,
Bir şiir hiç bitmeyen üç noktasında
Bir kadın eski bir fotoğrafta
Bak bir daha bak
Sana dair olan ne kadar uzakta...