Yalnızlar Sokağında Bir Adam

yalnızlar sokağında bir adam
derin yaralarda gizli
en derinde bir burukluk
ve en derinde bir yılgınlık gizli

ve bir ses diyor ki
inatlaşma artık hayat ile
zemzem isteyen susuz yüreğini
tuzlu sulara değiştin sen
inatlaşma artık hayat ile
sen yalanlara kandın
çünkü sen doğarken ağladın

ve nedense
kenetlenmiş kelimeler arasından hep bir suskunluk çıkıyor
her suskunluğum aslında derin bir susuzluk
her yana baksam bir acı esef akıyor
her bakışım sanki bir derin uykusuzluk

artık bana gerek, yalnızlar sokağında damı akan bir ev
her anında eski beni hatırlatan
yalnızlığa dahi çok geliyorum
o beni bıraksa da ben onu bırakamıyorum
ümitlerde dahi bir teselli bulamıyorum

ah ümitlerim
biriniz dahi gülmeyip somurtarak ne kazandınız
bir yılgınlık içerisindeki bana bu kadar mı taktınız
başkasına neden bu kadar gülüp beni tek tek yıktınız
ah ümitlerim
benim gönlümde ne de çok derin yaralar açtınız

artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak
biliyorum
kaybedilenlerin yeri asla dolmayacak
onu da biliyorum
ve her geçen gün daha da artacak
bunu da biliyorum
yara izleri hep mühür gibi kalacak

ah ümitlerim
sanırım ihanetler bu kadarla da kalmayacak
bunu da bilmeni istiyorum

belki umutvari bir düşünceyle
vazgeçer inatlaşmazsınız artık benimle
bu bir ricadır naçizane
kalbimde büyük bir burukluk var
dayanamam artık bu derde diyor bu gönül
gayrı incelen yerden kopacak bir can var
can ruha güvercin ol diyor
bu ayrılık artık yeter
beni yalnızlar sokağında artık bul diyor