Yalnızlar Sokağı Şiiri - Nergiz Garibli

Yalnızım bu gecede ve sen yoksun
Yalnızları oynuyorum, rolüm olmadan
Sen tiyatroyu çok severdin
Ama nedense ben hep yalnızları oynadım
Sıkı bir dosttu bana yalnızlık
Kimi zaman ‘’yalnızlar sokağı’ na çıkar
Birçok yalnızla tanışırdım
Ama onlar farklılardı.
Bilemiyorum çok garip bir farklılık
Çektikleri acı benden farklı
Gözyaşları benden farklı
Kimlikleri benden farklı
Onlar sanki bu sokağın
‘’Yalnızlar sokağı’’ nın bir parçasıymışlar gibi
Yalnızlığı oynamayı çok seviyorlar
Sen tiyatroyu çok severdin
Ama nedense ben hep yalnızları oynadım
Tıpkı varlık içinde yokluk yaşamak gibi
Tıpkı seninle olup, sensiz olmak gibi
Evet, evet galiba buydu beni diğer yalnızlardan ayıran
Galiba buydu benim sırrım
Ben farklıydım
Görünüşte seninleydim ama…
Yalnızdım
Çünkü sen cismen yanımdaydın ama
Fikren burada değildin…
Evet, şimdi ben de gidiyorum
‘’Yalnızlar sokağı’’ na…
Gerçek yalnızların mekânına
Gerçek bir yalnız olmaya…
Elveda!