Yalnızlar Sokağı Şiiri - Engin Dönmez

Dolaştım bir uçtan diğer uca
Vefasızların yurdu yalnızlar sokağında
Ağzımda beyaz makoran bir sigara
Savurdum keyifsizce asi rüzgara
Düşündüm yalnız olan ben miyim
Yalnızlığımı ruhuma milim milim işledim
Kimse yoktu bakındım şöyle etrafıma
Yankılanırken ayak seslerim kaldırımda
Tutunmaya çalışıyor yapraklar ağaçlara
Bir yalnızlık duydum bahtsız ruhumda
Kimsesi olmayan yalnızlar sokağında
Her yol çıkar elbet büyük yalnızlığıma
İçimde esen rüzgar değil sanki fırtına
Düşler, düşünceler pervasız kafamda
Niye, diyorum ben yalnızım şu dünyada
Yalnız yaşıyorum yalnız ölüyorum
Tüm yolları yalnız yürüyorum
Doğarken başlayan yalnızlığıma
Eşlik eden yok ıssızlığıma
İçimden teselli ediyorum kendimi
Boşverip titreyen soğuk benliğimi
Haykırışlarım kaybolurken karanlıkta
Yalnızlığımla kalıyorum yine başbaşa