Yalnızlar Şehri Şiiri - Nilgün Yıldırım

Sen; hep puslu sabahlarına uyandığım,yalnızlar şehri.
Sıcak akşamlarında buza kestiğim,
Düşlerimden birerbirer vazgeçtiğim.
Bulut olup gözlerime yağan,
Güneş olup avuçlarımı yakan bilinmezler şehri.
Sen; gidipte dönemediğim,sevipte bilemediğim,
Gece karası çaresizlikler şehri.
Her kaldırım taşına bir parçası düştü yüreğimin.
Gülen her çocuk bakışında saklanmış,
Bir damla yaş oldum.
Sevda diye sarıldığım her yürekte taş buldum.
Sen; kardelenlerin sessiz ağıdı,
Yalnızlığımın dert ortağı,
Bir kapının ardındaki dost sıcaklığı.
Sen; yalancı baharların şehri,
Kırdığın yetmedimi dallarımı......

11,10,2000