Yalnızlar Rıhtımında Şiiri - Vedat Dağlı ...

Yalnızlar rıhtımında tek başına
Bir kadın
Her gün batımında gözleri ağlamaklı
Yüreği buruk AMA
Yinede yüzünde küçükte olsa bir ümit
Çok uzaklara seyir eden bakışlarla
Bir şeyin beklentisi içinde
Belki çok acılar yaşamış yüreği kanamış
Kırılmış,incinmiş,aldatılmış ama
Yinede küsmemiş hayata,kaderine
Razı olmuş vazgeçmemiş
Yaşam sevdasından
Yalnızlar RIHTIMINDA
Bulmuş mutluluğu,kimbilir
Belki bir gün diye her gün batımında
Alaca kuşlar misali o da buralarda
Bunca yaşadıklarına inat yılmadan
Yaşama kanat çırpmakta
Kim bilir belki birgün bellimi olur
Birde bakmış aniden
Şans çıka gelmiş yanıbaşına
Tutuvermiş ellerinden ve unutturuvermiş
Tüm ne varsa acılardan yana
Sarılıvermiş yaralarını bir doktor edasıyla
Savuruvermiş küllerini birdaha
YAŞAMAMACASINA
Yüreğinin dedim ya kimbilir belki
Birgün yalnızlar rıhtımında
Aydınlık günlere doğru
Küçük bir ümitle yapayalnız
O kadın
Nöbet tutmakta
Yalnızlar rıhtımında.....

Söz: Vedat Dağlıoğlu