Yalnızlar Rıhtımı Şiiri - Selçuk Yılmaz

Yalnızlar rıhtımında yapayalnız
Boynu bükük,gözü yaşlı,
Veda edişimi hatırla;
Hatırla yazdığım bu satırları
Hatıramda belleğime kazıdığım
Dalgalarla boğuşan martıları,
Köprü altından geçen Haliç vapurlarını;
Arada bir oltaya vuran İstavritlerin
Vira vira diyen o cılız seslerini,
Belki sensizlik hatırlatıyor bütün bunları bana
Belki de bir daha geri dönmeyeceğin
O son yolculuğa çıkışın,
Yalnızca o anı kazıdım tek başıma
Galata Kulesinin yalnızlığı gibi
Yalnızlar rıhtımında belleğime;
Birden, Üsküdar'a giderken,
Deyivermek geçti içimden,
Diyemedim boğazımda düğümlendi,
Balıkçılar hayat kavgasında, umurumda mı?,
Simit, mendil falan satarmış çocuklar,
Kuytu bir köşede
Cılız bir teneke alevinde ısınırmış insanlar,
Umurumda mı?
Unutamıyorum o günü
Gözlerimin gördüğünü
İstanbul denen o kördüğümü,
Ne zaman geçsem yalnızlar rıhtımından
O terkedişin hiç çıkmaz aklımdan...

7.2.2001