Yalnızlar Rıhtımı Şiiri - Kenan Mim Eryiğit

yalnızlar rıhtımının avare yolcusu
her yerden bir hatıra çıkıverir karşına
sanma ki durur her şey yerli yerinde..

bu tütsü - bu duman ne
en iyi sen biliyorsun
iyi- kötü silmek istiyor
siliyor- siliyorsun
yaşanmış ne varsa defterinde..

hangi mahzende geçti gitti kaç asır
vatanından habersiz yasaklı

yanağımı okşar sessizce bir el
okşar da yumuşacık
ürperirim

bilirim bal gibi bilirim
yedi kat yerin dibi yerim

yeter herkese kıt olsa da aklı.
ben-sen- o- biz herkes haklı
benliğimin içinde bin tane ben saklı

değil beklenen yolcu bu değil
o diyar senin, şu diyar benim
gün gelir çalar zil
öfkeme mağlup olur giderim

dolu dizgin bir koşu
kendini sakın
nallarından kıvılcım çakar
taşlarda ateş sürter

koşmada çılgın atlar
burunlarından duman tüter

meydan yerde bedenim
hazırım ateşte yakın!
başım göğe erecek
yıldızlara bak yıldızlara
yıldızlar ne kadar yakın!