Yalnızlar Meyhanesi Şiiri - Özcan İşler

Bugün de akşam oldu birer birer düştüler,
Kırık kalplerle doldu gönül tamirhanesi.
Dört kafadar başbaşa ağlayıp, gülüştüler,
Kırık kalplerle doldu yalnızlar meyhanesi.

Biri var yanmış gitmiş aşkı sözde bulana,
Diğeri gönül vermiş gülü güzde solana,
Öteki tam bağlanmış gözü hazda kalana,
Kırık kalplerle doldu gönül tamirhanesi.

Uzak, yakın seçmeden masalara çöktüler,
Çölde yanmışlar gibi, art arda 'oh' çektiler,
Kadehlerle, konuşup meylere, iç döktüler,
Kırık kalplerle doldu yalnızlar meyhanesi.

Ne gönül ver ne bağlan gözü hazda olana,
Ne gönül ver ne bağlan gülü güzde olana,
Ne gönül ver ne bağlan aşkı sözde olana,
Kırık kalplerle doldu gönül tamirhanesi.

Çok sevinçte, çok dertte birbirine eştiler,
Dinledi kâh dinletti dertleşti dert deştiler,
Söyledi hem söyletti sonunda ödeştiler,
Kırık kalplerle doldu yalnızlar meyhanesi.

Özcan İŞLER