Yalnızlar Limanı Şiiri - Şebnem Gürsel

Demir atmaksa yalnızlar limanına
Her anıya veda edip,
Kahrolmak.
Yalnız bir gemi, yelken narinliğinde
Demirleyip sessizce.

Ve tek başına hüzünlere doğru
Demirlemekse, demir almaksızın yol almak.
At demirini
Bağla zincirlerini,
Kal.

Yoldaşsa, yanına taktığın yalnızlık, sessiz muhabbetin.
Kopmaksa hayat denilen yükten,
Kop.

Heba etmekse bütün bir gençliği,
Yok olmaksa öylesine… Hiçmişçesine,
Ol.

Bir gün, ya pişmanlık çalarsa kapını!
Vakit geçmişse, dönüş yoksa o zaman geriye,
Zor.

Vakit geçmeden,
Sonbahar gelip karlar yağmadan saçlarına,
Kıvrımları derin yollar, kurumuş dere yatakları
Oluşmadan yüzünde ve teninde,
Dön, hadi dön.

Demir almaksa yalnızlar limanından.
Vakit er,
Geç kalmadın.
Alacaksan çabuk ol,
Bekleme.

Geç kalmadan mutlu ikbale...
Hadi demiri al.
Yelkenler Fora!

İstersen mutluluğa…

Mart 2006