Yalnızlar Koğuşu Şiiri - Selim Bayrak

Karış karış aradım
Uzaklardan gelen sesinde
Gerçeğin kırıntılarını

Doğuşu batış sandım
Yakınımda duran tenini
Hülyalara işaret saydım
Ona değmek içten bile değildi
İçime kapanıp kaldım
Ve şimdi batan güneşle
Tenimi tenine yakıyorum
Umut fakiri ülkemde
Aşkın devrimini (!) yapıyorum

Koğuş koğuş dolaştım
Yalnızlığın kışlasında
Daha ilkinde anladım
Bir sürü oda vardı gezilecek
Ama yine de bırakmadım
Her boş odadan
Loş bir umutla
Sönükleşen alevimi
Sarıya boyadım
Aydınlatmasa ısıtmasa da
Aşkından geri kalmadım
Hayaldi! Biliyordum ama
Gerçeğini de hiç yaşamadım

Nisan 1998