Yalnızlar Kaldırımı Şiiri - Yorumlar

Yalnızlar kaldırımında adım adım yürüyorum. Hıçkırıklar birbirine giriyor; tüm suretlerde gözyaşı… Birden bastırıyor gidenlerin ardından söz yağmuru. Az önceki hasret dolu bakışlar yerini nefrete bırakıyordu. Yürüyorum, ilerledikçe boğuluyorum. Sokak lambaları birer birer üstüme geliyor. Koştukça kalabalık artıyor, kendimi kaybediyorum. Yürüdükçe görüyorum, Duvarlarda anılarım kapalı gişe. Dört bir yandan aynı ses: değmezmiş ona. Peki söyleyin, neden acı çekiyorum?