Ben yalnızlıkla dolu en kuytu uzaklarım.
Benden geçer sonsuz ayrılıklar, kimsenin olmadığı…
Adresimi bilen olmaz, sadece hasret suyu içerim.
Nerede bir yalnız olsa beni bulur.
Uzaklarda, hatta ilkbaharda bile bekleyenim olmaz.
Nerede bir hayal kırılsa adresi benimdir.
Soğuk geceler, takvimsiz günler benimdir.
Bende yazılır ayrılıkla ilgili tüm şiirler.
Karanlık üstüme çöker, şafaklar gölgemde doğmaz.
Benim doğamda ayrılır sevenlerin elleri hep.
Mutluluğu düşleyemez bende yaşayanlar.
Birileri birilerinden ayrılırlar…
Yollarım yâre çıkarmaz hiç,
Çoğu zaman da engellidir zaten.
Kayıt Tarihi : 28.4.2018 11:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
YOLUN SONU TASAVVUF KİTABINDAN...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!