Yalnızkurt Şiiri - Alp Aldatmaz

Kurttur elbette Bozkurt, "yalnız"lık ona eştir...
Varsa ondan da yalnız, ya Tanrı, ya güneştir...
Yalnızkurt denilse de, Türklere hep kardeştir...
Yalnızkurtlar daima, tek başına yaşarlar...

Şehirler onu yorar, gönlü vardır dağlarda...
Sarayda da hoş olmaz, gönlü viran bağlarda...
Bugün yaşasa bile, gönlü eski çağlarda...
Yalnızkurtlar bu hisle, engelleri aşarlar...

Yüreğine sığmıştır, Tienşan Tanrı Dağı...
Bazen Volga nehridir, bazı da Vey Irmağı...
Ülküsü mefkuresi, Kızılelma durağı...
Uçmağ'da Türk Atalar, Yalnızkurt'a şaşarlar...

Adı üstünde Bozkurt, kahramandır ve merttir...
Kaya değildir fakat, bir o kadar da serttir...
Yalnızkurt tarifi zor, anlaşılmaz bir ferttir...
Bilinmez neyle hüzün, neyle coşup taşarlar...

Çok kalmak istemiyor, yoktur dünya hevesi...
Biliyor ki sayılı, fani dünya nefesi...
Dünyayı hep sayıyor, bir esaret kafesi...
Ölümlerle eğlenir, göz kırpmadan koşarlar...

13 Eylül 2015 Pazar sabahı,