Yalnızklar Rıhtımız Şiiri - Emrullah Toprak

Mevsim; son mevsim, yaşamın.
Yalnızlıkların rıhtım boyunca kurdukları,
Mevsimlik çadırlarda buldum seni,
Üşüyen ellerin yüreğine sarılmış,
Boğarcasına susturmaya çalışıyordu.
Yüreğin kanıyordu damlarken suskunluk içine,
Gözlerin yakamozları izliyordu,
Sanki yaşananları yansıtıyordu denize,
Deniz dalgalanıyordu,
Hayatının çalkantısı gibi,
İskeleye çarpıp dönüyordu denize,
Sendeki tutunma umudu gibi, umutsuzca.
Yüreğin ağlıyordu,
Cesaret bulup ağlayamayan gözlerinin yerine,
Seni öylece bırakıp gitmek,
Senin gibi zalimlere yakışır,
Haydi kalk git, dön aydınlıklara,
Yoksa benim için döndü sanırım,
Benden sonra kovulan aşk pazarına dön,
Ve sevme benim gibi delice,
Bari burda rahat bırakmış olursun....