Yalnızken bu kadar acımazdı yüreğim
Şimdi sen varsın hiç dinmiyor yürek sızım
Yalnızlığa alışmıştı ömür boyu bu gönlüm
Artık seni taşımaktan yoruldu deli gönlüm
Yalnızken tek şeye ağlardı şu gözlerim
Şimdi ise sen varsın kurumuyor yaşlarım
Bırak kurusun yağmur gibi yağan yaşlarım
Sussun yüreğime karışan aşk fırtınalarım
Yalnızken her şeye katlanırdım çünkü tektim
Artık hiçbir şeye katlanamıyor bu gönlüm
Öyle doluyum ki seninle gece olmuyor uykum
Sen yokken yalnız hayallerime sığınır uyudum
Artık ne yalnızlığım kaldı ne de bir sevgilim
Yalnız sakin sessiz bir limana sığınmak isterim
Fakat sen bırakmıyorsun ki bilmem nasıl ederim
Kaçsam da gidecek yoktur sensiz hiçbir yerim
Geceleri uykularımı bölüyor yüreğimdeki sızım
Bitsin bu acı ıstırap kapansın uykuya gözlerim
Yetmez mi canımı yaktığım ey zalim sevgilim
Yetmez mi kara gecelerime seni gönülden kattığım
Bundan böyle seni yalnızlığıma eş etmeyeceğim
Seni bırakıp artık gönlümce bende eğleneceğim
Bir daha beni üzmene sevgilim izin vermeyeceğim
Yalnızlığımla bende mutlu olmayı deneyeceğim
Bundan sonra bende kendimle yalnız kalayım
Uyusun bir daha uyanmasın sensizken gözlerim
Acılardan kurtulsun seninle doluyum diyen yüreğim
İşte bak sensiz bende yalnızlığıma geri döneyim
Elveda sevgili bende senin yüreğinden gideyim
Geri dönüşü olmayan yalnızlık yoluna şimdi gireyim
Bıraktım seni canım yakmadan bu elden gideyim
Hoşça kal bir tanem ayrılık denen şeyi bende bileyim
Tarih: 06.05.2010/Perşembe
Gece saat 01.40 uygudan uyanmama neden olan bir rüyadan sonra bu dizeleri yazdım.
Kayıt Tarihi : 7.5.2010 16:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)