Yalnızken Şiiri - Uğur Aydın

İnsan yalnızken öğreniyor herşeyi
Çamurlu suyun berraklığını
Suskun böceklerin çığıltısını
Ve bulutlardan şekil çıkartmasını

İnsan yalnızken özlüyor herşeyi
Sımsıcak bir dosta sarılmayı
Güneşle yanıp denizle soğumayı
Ve bol baharatlı sucuklu yumurtayı

Ve insan yalnızken ölüyor
Artık bu son nihayet bitti derken
En başındam açılıyor perde
Ve yeniden başlıyor hüzün bittiği yerde

(05.12.1997)