Yalnızız Şiiri - Zekeriyya Bican

YALNIZIZ

Cephede düşman gözetleyen bir nöbetçi misali,
Sürüsünü korumaya çalışan çoban gibi...
Kürsüsünde ders anlatan bir öğretmen gibi
YALNIZIZ...

Dostlar el verecek diye, umutlar peşinden koştuk,
Yolumuz düze çıkacak diye, nice yokuşlar çıktık,
Ümit ümit ördük ömrün kalesini de yine,
YALNIZIZ...

Kimler hissetmiyor ki bu yalnızlığı?
Aşina bir yüzün kim hasretinde değil ki,
Dostlar hep mekân değiştirirken birer birer yine,
YALNIZIZ...

Fasit bir dairedir, dönüp durduğumuz,
Nice yollar almışız derken, başa dönmüşüz yine...
Ruhsuz kalabalıklar ki bir mana ifade etmiyor,
İnsan ararken bu insan denizinde yine,
YALNIZIZ...