Yalnızız Şiiri - Zülküf Özçepik

yalnızız!
uçsun diye yuvadan atılan
kuşun kanadı gibi yalnız.
birlikte düşen
yağmur damlaları;
fırtınadaki kuru yaprak
gibi yalnız.

kadeh tokuştururken
kahkahasıyla ağlayan
kadının bakışları,
kasabın tekmesinden
nasibini almış
kedinin ağrısı
kadar yalnız.

mezar bekçisinin
sabaha hasretliği;
yol kenarında gelinciğin
uzaktan sevilişi
gibi yalnız.

yalnızız biz.
şehrin son durağının
yanıp sönen ışığı,
yılanın koynundaki
bir ayaz gibi yalnız.

ve bir kelebeğin düşündeki
yaşam savaşı,
bir kalbin, sokakta
bir başına durması gibi yalnız!