Daima yalnızız bu diyarlarda
Dünyaya kuşkuyla bakarken yalnız
Korkuyla ürperip gece rüyada
Kıpkızıl ateşler yakarken; yalnız
Akşamın parlayan kızıllığında
Karmaşık anılar sıkarken ruhu
Caddenin kaybolan azınlığında
Bembeyaz masada doğarken; yalnız
Birlikte olupta gezerken bile
İçinde kabaran o sinsi duygu
Gözgöze bakarken bir neşe ile
Yüzyüze bakıpta gülerken; yalnız
Hasretlin kalbini verir bir yandan
Onun da gönlü var seviyor gibi
Seni sevdiğini söylediği an
İçinde duyupta mutluyken; yalnız
Bir şimşek hızıyla geçiyor zaman
Gökyüzü sararıp solacak bile
Güneş çekiliyor dağlar ardından
Yılların tükenip biterken; yalnız
Gecenin kaybolan ıssızlığında
Düşünüp dururken dalacak gibi
Ruhunun o durgun sessizliğinde
Acıyla kıvranıp kalırken; yalnız
Bunun çaresi yok, hep yalnızlarız
Durmadan ölüme gidecek gibi
Doğarken, yaşarken, hep varız ama
Hayat nokta koyar, ölürken; yalnız.
Kayıt Tarihi : 28.1.2013 14:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünyada en kötü şey kişinin kendi yalnızlığıdır. Bir kere o duygu sizin içinize girdikten sonra sürekli insanlar içinde bile olsanız artık hep yalnızsınızdır. Bu duygu sizi hiç bırakmaz.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!