‘ Yalnızız... ’ Şiiri - Merve Kasap

18.07.08 / Cuma
22.53

‘ Yalnızız... ’ ‘’

Yalnızlıklarımıza sarılıp, öpüyorum.. kokun olmasa da; içi(m) nde sen varsın ya...

Garip bir hisle uyandım, içimi korku sardı bu sabah...
Sevdiğim şeyleri düşündüm, gördüğüm ve görmediğim yerleri.. içim ürperdi yine bu sabah
Senin yalnızlığın bende, benim yalnızlığım ise sende atıyordu mesafelere rağmen hissedebiliyordum kalp atışlarını..
Senin sessizliğin bende, benim sessizliğim ise sende konuşuyordu susmalarımıza rağmen duyabiliyordum sesini..

Yalnızız.. Sen ve Ben...

Umutları beklerken yarınlar adına kararttım geceleri gündüzleri bir hiç uğruna.
Kararttım gündüzlerimi - gecelerimi yine senin bir bakışın uğruna. Sustum..
hislerimi – düşüncelerimi hapsettim kelepçeli düşlerim ardına yine düşme korkusuyla,
yine sen bir sözün ardında...

Yalnızız.. Senin kurduğun hayallere Benimse içinde boğulduğum düşlere...

Seninle bir gün daha geçirmek dileğiyle uzandığım yatağım, senin yanında bir dakika daha kalabilmek adına uzattığım saniyelerim. Kararırken düşlerim sensizliğinde belki de
aklına bile gelmiyorumdur, belki de yok sayıyorsundur hayatında hiç olmamışçasına,
belki sende ben gibi ölesiye yalnızsındır – ki ben öyle sayıyorum... –

Yalnızız.. Senin bir bakışına ve Benim hep susuşlarıma...

Ellerimle resmediyorum bütün gerçekleri renk renk boyuyorum hayatımın en ufak ayrıntılarını, en çokta siyah, siyaha boyanıyor kapkaranlık bir gecenin bile sabahı..
bazen de bir sis perdesi düşüyor gözlerime, göremez oluyorum,
her şey toz pembe yıkık dökük masal misali...

Yalnızız.. Senin bende Benimse sende olmadığıma...

Son kez; alıp fırçamı ellerime seni çiziyorum.. senin ve benim yalnızlığımı resmediyorum tuvalime biraz mavi ve pembe, biraz kırmızı biraz da siyah katıyorum.. Senin hayallerini Benim düşlerimi mavi ve pembeye boyuyorum, kanadıklarımı kırmızı,
duyduğum gerçekleri ve kararttığım geceleri – gündüzleri de en koyu siyaha boyuyorum...
Bakıyorum da tamamlanmamış;
yalnızlıklarımızın resmi.. son bir fırça darbesiyle beyaz ekliyorum resmime..
arta kalanların saflığını ifade edercesine...
sesinin duyulmadığı uzaklardayım, gözlerin görmediği karanlıklarda..

Yalnızlıklarımıza sarılıp, öpüyorum.. kokun olmasa da; içi(m) nde sen varsın ya...

En inatçısı oldum yalnızlıkların... Ve sustum...

Yalnızız...

_MK_