Yalnızız Şiiri - Lokman Gülbahçe

Kimsesizlik kimsesizken olmuyor
Kalabalıklarda bile yalnızız
Ömrün solsa su verenin olmuyor
Kalabalıklarda bile yalnızız

Aşılmıyor yalnızlığın dağları
Zamansız bozuldu neşe bağları
Hesaplanır oldu sinek yağları
Kalabalıklarda bile yalnızız

Artık ısıtmıyor güneşin feri
Aranıyor sadık dostların yeri
Gidenler dönmüyor gelmiyor beri
Kalabalıklarda bile yalnızız

Hasret acı gurbet eşiğin dışı
Acıdır yalnızın ekmeği aşı
Eksilmez boranı çetindir kışı
Kalabalıklarda bile yalnızız

Dost üstüne çekilmiyorki perde
Lafzede'yim sözün bittiği yerde
Göstersene hani dostların nerde
Kalabalıklarda bile yalnızız

Lokman Gülbahçe / Lafzede