Yalnızın göğü Şiiri - Ziya İlhan

Ayın üstü örtülmüş parıldıyor yıldızlar
Karanlık dört bir yandan yeryüzüne damlıyor
İşte bu saatlerde göğe bakıp yalnızlar
Çaresizliğini ne de güzel anlıyor

Arkadaş olmasada alemler çevresinde
Dönüyor her gün bakıpta gözlerine
Herbiri ışıl ışıl sırdaşlık hevesinde
Kulak kabartıyorlar kimsesiz sözlerine

Belkide konuşsalar neler derler onlara
İnsanlar bunalınca yanlarına gelirler
Dünyadan bizar olup kurtuluş soranlara
Her gece fecre kadar tavsiyeler verirler

Yıldızda konuşur mu ne söyleyecek sana
Diyenler elbet çıkar insanoğlu ahmaktır
Ama sen unutma kazı dursun kafana
Yalnızın gözlerine gökyüzü tek duraktır