gün batımında bu akşam üstünde
sabah kalktığım kimsesiz döşeğimde
evimde gönlümdeki esen yellerde
yalnızım yapayalnız
bir dost eli istediğimde
asık yüzümü güldüreni beklediğimde
çıkmazım da, zor günlerimde
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var