Yalnızım Yalnızca Yalnız

Dipsiz bir kuyuda çırpınıyorum
Hiç hesapsız, kitapsız
Uçsuz bir karanlıkta mum alevi gibi
Öksüz bir çocuk gibi
Sanki çölün ortasında açan yediverenim
Yalnızım yalnızca sevgisiz
Üşüyorum sebepsiz
Ellerim donuk titriyorum
Bedenim soğuk
Hediye ettiğin hırka
Isıtmıyor beni
Ürkütüyor bu şehir beni
İsyanım var bu kalabalığa
İnadına üzerime geliyorlar
O kalabalıkta yalnızım yalnızca
Çıkıp geliversen yalnızca
elini uzatsan…. Gülsen yalnızca
seni seviyorum desen yalnızca
ölüm çığlığı gibi
ne yardım eden var…neden kurtaran
ne de bu haykırışa kulak veren
nefessiz cansız kaldım
yalnızım yalnızca ümitsiz
gözlerime de ışık yok artık
avareyim…amaçsız bir deliyim
sahipsiz …..kimsesiz…biçare
yalnızım yalnızca nedensiz
ekmek çalmış hırsız gibi
hem açım…hem yalnızım
utanıyorum kendimden
suçlu hissediyorum kendimi
kaçıyorum kendimden
bir o yana bir bu yana
yalnızım yalnızca yalnız
yzlnızım yalnızca sensiz
yalnızım yalnızca sevgisiz
yalnızm yalnızca…..?

8 nisan 1999