Yalnızım Yalnız Şiiri - Emir Kerküklü

Yalnızım yüreğim açık dertlere!
Sonu hiç yok sanki,
Düştüm gurbet tuzağına.
Bu soğuk şehirde üşüyorum,
Yuvasız kuş gibi kaldım yollarında.
Bu gurbet artık bana ölüm gibi!
Her gecesinde yıldızlarla,
Paylaşıyorum karanlığı.
Bir tek cep telefonumla,
Bölüşüyorum yalnızlığı.
Yalnızım Yalnız...
Ne karşımda selam söyleyen olur,
Ne peşimde yolumu bekleyen,
Ne de halimi merak edip soran olur.
Kapım zaten hasret çalınmaya,
Yaşamak, kimsesiz yaşamak...
Cansız bir bedeni yaşatmak
Her gün kahrolup acı çekmek
Ah hayalim gerçek olsa,
Uzansa yurduma ellerim,
Koklasam bahçemizdeki gülleri.
Sonra sarılsam toprağına.
Doyasıya öpsem.
Sevinç gözyaşımı kutsal toprağına,
Yağmur gibi damla damla döksem keşke...