Yalnızım ulan, işte yalnızım.
Geceleyin dışarda bunu anladım.
Karanlıkta gezerken tek başıma,
Gözümdeki pembe camı çıkardım.
Evden çıktığımda çabuk anladım,
Nerye gideyim diye sormadım.
Yüzüme çarpan soğuk rüzgarda
Yürüdüm hızlıca, ama durmadım.
Varamadan daha on dokuzuma.
Yaşamın sillesini yedim alnıma
Bu bana nimetti Tanrıdan
Anladım, artık yalnızım yalnız.
Kayıt Tarihi : 1.4.2012 11:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ata Kan Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/04/01/yalnizim-ulan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!