Yalnızım Sensiz Şiiri - Çetin Özdemir

ANNE
kelimelerimin başlangıcı yine senin isminle
eğer ki isminle başlamışsam bu cümlelere
içimin hislerine giren sıkıntılarıma katlanamamanın gözleri
hala kapaklarını kapatmamış
bir damla yaş kalır içinde
sızlar gözlerim
ağrılı kalbim
ne kadar yanlız kaldığımın
duyguları her yandan saldırırken vücuduma
ne zamandan beri
duymaya hasret tuttuğum
sesinin ahenginde savrulup
kendimi en derininden
sakin hissederken
o billur sesin
ve
gece yatağıma yattığım an
ağrılı başımın üzerinde
o pamuk ve serin ellerini görürken
baş ucumda beklediğin günlerinin hatırasına
ben seni hiçbir zaman unutmadım
hiçbir zaman seni ruhumdan çıkarıp
atmadım bir köşeye
yalnız kalmış ömrümün
sokaklarında gezinen ucu yırtık
yamalı o adam
bana tıpatıp benzer
üstelik
karanlık dolu odamın sandelyesinde
masumca oturup
bana getirdiğin kalbin kadar sıcak o çayı yudumlarken
seni sevmek
dünyanın en büyük zevki
ellerinin yanaklarımda dolaşması
kim bilir kaç ömre bedel