Yine kantine indim gürültülü kantine
Kimse yalnız değildi benim gibi
kendi kendine
Sen yine yoktun etrafta ben sensizcesine,
Köşeye çekildim ve sezsizce çayımı yudumladım
Karşımda birden beliriverdin acaba senmiydin
Hoş geldin dedim sustun cevap vermedin
Elimi saçına götürdüm geri çekildin
Gözlerine baktım bende kaçırdın
Beni neden yalnız bırakıyorsun
Sensiz hayallerle zamanım geçiyor
Zaman sensiz boş oluyor boş akıyor
Kendimi unutup sende varolmak
istiyorum
Sen! Sen uykumda bile uyandırmayan
Senle hayalden değil gerçekte yaşamak
Ne başa zaman harcamak nede sensiz olmak
Sarıl bana ısıt beni kalbim üşüyor
Sargım ol sar beni yaram harap, kanıyor
Bedenim, ruhum, kalbim her şeyim
Tamamen eriyik akmak üzere
Gelde önümde set ol biriktir beni…
Kayıt Tarihi : 11.3.2009 22:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!