Yalnızım Ben Şiiri - Mehmet Aslan

Yalnızlık nedir hiç bilir misiniz?
Hiç demir attınız mı yalnızlık limanına.
Hiç yaşadınız mı onu kimsesiz,
Uzanıp ta yattınız mı yalnızlık divanına,

Yalnızlığımın içinde bile yalnız kaldım,
Yalnızlığım bile arkadaş olamadı bana.
Yalnızlığımda, yalnızlığı bile dost sandım,
Oda olmadı hiçbir zaman benden yana.

Etrafım dolu iken bile yalnızdım,
Hepsi sahte kuru kalabalıktan ibaret.
Dost görünenlere kanmasaydım kalmazdım,
Yalnızlığımı giderdim satırlarımda nihayet.

En iyi dostumdur, defterim, kalemim,
Sadece onlarla unutuyorum yalnızlığımı.
Onlarla avunuyorum dostlarımdır benim,
Unutturuyorlar bana yalnız kaldığımı.

Kahroluyorum yalnızken tek başıma,
Oyalanacak bir şeyler arıyorum etrafımda.
Gelmiyor beni oyalayacak bir şey aklıma,
Soruyorum, neden hiç kimse yok yanımda.

Bu kadar insan içinde niçin yalnızım ben?
Sebebini bir gün sorup, araştırıp bulacağım.
Benim yalnızlığımda eğer mutluysan sen,
Bunun hesabını bir gün mutlak soracağım.