Yalnızım annem Şiiri - Ramazan Küçük

Çok ağır geliyor kara geceler
Sensizlik içinde bu gönül hanem
Şimdi nasıl geçer onca seneler
Geceler boyunca yalnızım annem
Sensizlik içinde kalmışım annem

Gidişin kalbimi derinden vurdu
Yokluğun her gece yaktı kavurdu
Bir tek o gülüşün dünyam olurdu
Geceler boyunca yalnızım annem
Sensizlik içinde kalmışım annem

Hayatta yoksan bu ömrü neyleyim
Yitirdim kendimi zorda günlerim
Yanıp kavruldu yok oldu küllerim
Geceler boyunca yalnızım annem
Sensizlik içinde kalmışım annem

Sahipsiz bu oğlun kimsesiz kaldı
Yaşama hevesim bir bir azaldı
Sanki bu hayatta ömrüm kısaldı
Geceler boyunca yalnızım annem
Sensizlik içinde kalmışım annem

Seninle böyleymiş benim kaderim
İçimde sızılar bitmez kederim
Dünyada kalmadı artık bir yerim
Geceler boyunca yalnızım annem
Sensizlik içinde kalmışım annem