Yalnızım Anne Şiiri - Mustafa Türk 3

Sensizliğin koyunda,
Prangalar eskittim.
Yokluğunun ıztırabını,
Yüreğime hapsettim.
Zihnime kazınmış en son gözlerin,
Aklımdan çıkmıyor ettiğin sözlerin.

Sığamıyorum bir yere,
Düştüm gurbet ellere.
Aldırmadan soğuğa,
Çiseleyen yağmura, yele.
Karışıyor gözyaşım göklerin ağıdına
Göklerde sessiz çığlıklarım
Yankılanıyor anne.

Öyle yalnız kaldım ki hayatımda
Kalabalıklar içinde bile yalnızım.
Annem,
Saçlarımı okşadığın dizlerin de yok artık,
Gizli gizli ağladığım saatlerde.

Anne sığındım yine çaresizce,
Geceler boyu kalbimin sahibine
El açıp medet umdum,
Minarelerden gelen ilahi sese.
Lügatlarda yok ezberlettiğin nağmeler
Üşüdüm anam,
Beni de al, topraktan koynuna!
8 Aralık 2021/ Ayrancı