Yalnızım Şiiri - Barış Erdoğan

incecik kumlar belini
sonsuz deniz gibi sevgileri
ufukta doğan güneş umutları
masmavi gökyüzü geleceğimizi
anlatırdı
oysa göremediğimiz şeyler vardı
kumlar çamura
deniz sona
güneş batışa
gökyüzü buluta
ve ben karanlığa
önce kötü düşünceler
sonra klasikleşen cümlem
yaşam sevdikçe ve umut ettikçe güzeldir
sürekli ikilimler
bir boşluk
bir karanlık
bunların hepsi
deniz kenarındaki yalnızlık
özlemler
sevgiler
umutlar
bir anda ağlattı
yine de yıkamadı kahpe yalnızlık