Yalnızım Şiiri - Mehmet İler

Niye böyle hep yalnızım, yalnızım?
Yok, mu tabip, çözüm bulsun derdime.
Bağırsam çağırsam duyulmaz sesim!
Talihten mi kaderden mi yalnızım.

Ben hep muhtaç oldum kulun kuluna.
Vallahi ölürdüm dostun yoluna.
Şahinin konduğu bülbül dalına;
Şafak vakti seherden mi yalnızım.

Hep çileler çektim boşu boşuna.
Zehir kondu ekmeğime aşıma.
Yazın vasiyetim mezar taşıma;
Ben neyleyim çilemden mi yalnızım.

Ağardı saçlarım, tutmuyor dizim.
Acı çektim yıllar, görmüyor gözüm.
Ölmeden göreydim, işte son arzum!
Söylesem de hasretten mi yalnızım.

Gecem başka gece, gündüzüm gece.
Çıkılmaz içinden sevdam bilmece.
Su versen ne olur ölmüş ağaca.
Kurudum mu tükendim mi yalnızım.