"Bazı insanlar, sadece yalnızlıklarını giderene kadar kalır yanınızda…"
Gece ve Ben ne de çabuk büyüdük
Tıpkı eskimiş,
o hayal meyal, geçmişte kalan çocukluğum gibi
Durmak bilmeyen nehirlerin coşkusu o duygunun adı; Özgürlük...
Hayat hiç bir şeye değmez sevmekten başka...
Yalnızım...
Elbet simsiyah olacak rengi
bu upuzun, sonsuz gecenin
Gri bulutlarda gözyaşı ve de hüzün
Sanık sandalyesinde oturan yalnızlığımı
mahkûm ederken gök gürültüsü
Artık farkındayım ki;
Tadı yok ne güneşin ne de gündüzün
Yalnızım...
Burukluğu, çözemediğim bir bilmecenin,
kıyıda yüreğimi donduran sinsi bir soğuk
Köpüklü, çatık kaşlı, kızgın dalgalar
Gökyüzünde birbiriyle dans eden hırçın bulutlar
Ve ince kırbacıyla amansız bir rüzgâr
Sadece yalnızım...
Neyse ki sen varsın (!)
Yeni bir güne uyandığında
Gülümseyen yüzünde mutluluk
Gözlerinde muhteşem ışık olsun...
Hayalini kur sadece
ve rüyanda gör arzuladığın her şeyi...
Yalnızım... Yalnız mısın...
Ben gibi sev ki; hep yalnız kalasın!
Necat Necdet DemircanKayıt Tarihi : 4.8.2004 12:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kıyıda yüreğimi donduran sinsi bir soğuk
Köpüklü, çatık kaşlı, kızgın dalgalar
Gökyüzünde birbiriyle dans eden hırçın bulutlar
Ve ince kırbacıyla amansız bir rüzgâr
Sadece yalnızım...
Muhteşem anlatmışsınız yalnızlığı... Şiirleriniz harika!
ilginç... evet gerçekten öyle galiba :) ve sevmekle başlıyor ya herşey ya da, sevmekle başlıyor ya yalnızlık süreci.... peki bu süreç??? sizce, öyle mi??
TÜM YORUMLAR (4)