Yalnızım Şiiri - Rabia Yalçın

yalnızım
ve yalnızlıgıma hicbir care bulamadım
bulmak ,nereden gelip ?
sahteligin bir cumbus oldugu bu evde
cinayet olmak istedim
yanılgılarım sessizce tünüyor bedenimde
en küçük başkaldırı girişiminde
ruhumun kanatlarını kelepçeliyor
bazıları derinim öyle sızlıyor
bir enkaz oluyorum sıkışık, karanlık.
kenar mahallelerin kokusuna zuhur
etmis sekerlerden uc gram yeterli midir
beynimi delip gecmeye
hızını alamayıp beni yere sermeye…
kartondan bir hayatın ortasında yıkamaya
belki de olmeliyim
belkisi mi var bunun
belki de sevmeliyim
belkisi yok bunun!