Yalnızım Şiiri - Cengiz Erdoğan 3

YALNIZIM

Bağrımda bu ateşle köz misali.
Yüreğimi yakacak yok yalnızım.
İşve eden nazlarla göz misali.
Yollarıma çıkacak yok yalnızım.
Kader böyle oldu bu her nasılsa.
Hiç gülmedi resmim nere asılsa.
Böyle gelip geçer her şey aşk buysa.
Ellerimi tutacak yok
Ben hüzün kokan Adam / Kadın Yalnızım..

Yalnızım bunu hep söylüyorum
Geceleri saçlarım dağınık,
Yüzüm asık kafamsa karışık
Yürürüm ıssız karanlık köşelerde.
Üstümdeki bez parçaları eski ve yıpranmıştır.
Övülmek veyahut yerin dibine girmek
Umurumda olmaz.
Fazlasıyla çirkindir yüz hatlarım,
Kendi kendime yetinirim
Hatta Kendi kendimle kahkaha atarım.
Anlıyacağınız deliyimdir..

Gecenin bir vakti yer yüzüne rahmet okurum
Biraz sarsağım insanlarla konuşmayı
Gereğinden fazla sevmiyorum,
Tek başıma çay içmeyi, geceleri uyumamayı,
Yalnızlığım ile şiir okuyup dinlemekten
Haz alıyorum.
İnsanları hiçbir şekilde yargılamıyorum
Ne üstlerindeki bez parçalarıyla
Ne fiziksel güzellikleriyle ne de yüz hatlarıyla.
İnsanları insan oldukları için seviyorum.
Hiç kimseyi kırmadım ve yahut
Bilmeden kırdıysamda affola
Fakat hiç kimseye kırgında değilim.
Ne yapayım böyle olmuş bu bahtım.
Gizli kaldı aşktan yana her ahtım.
Virane de yıkık dökük aşk tahtım.
Beklemek ne zormuş meger
Bir yolcu misali yolunu
Beklediğimde anladım.
Ben, adını sayıklarken,
Sen, kuytu köşelerde saklanan
Adamdın / Kadındın...

Haberin yoktu ama yalnız kaldım..
Sesini duymadan geçen zaman ne boşmuş meğer
Telefonum sensizlikte, öksüz kalınca anladım.
Ben, gülüşündeki ahengi özlerken,
Sen, ıssız dünyanda dolaşandın.
Hissetmedin ama yalnız kaldım,
Ve bende adıma düşman oldum,
Yalnız kalıp hüzün kokan Adam / Kadın oldum....

Cengiz ERDOĞAN✍🏼