Öyle çok yalnızım ki,
hiç kimsem kalmadı etrafımda..
Gözlerimin kirpiğinde,
asılı kaldı hayallerim..
Bir bir tükendi umutlarım..
Rol gereği, yaşıyorum işte..
Karanlığa mahkum oldum yine..
Bir bir kapattım ışıkları..
Gözümde canlanıyor geçmişim..
Hasretinden kahrolduğum,
affedemediklerim var aklımda..
Ölmeden mezara girdim,
bir kez daha...
Şair : Serdar İnce (Damar Adam)
Kayıt Tarihi : 28.6.2024 20:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!