Yalnızım Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Yalnızlığım dipsiz bir kuyu.
Attığım taşların yankılı sesini,
Duymak bile mümkün değil.

Sesime ses veren yine kendi sesim.
Ruhum kıştan bir geceyi,
Ağırlar konuk odasında.

Susun diye bağırmak geliyor bazen içimden.
Kahkahalar arasında,
Ne çok konuştunuz der gibi,
Kendimle dalga geçer gibiyim.

Bir gemim olsaydı.
Açılsaydım masmavi okyanusa,
Okyanus yürekliyim ya ezelden.
Yalnızlıktan öğrendim ben,
Okyanus yürekliliği,
Dalgalar başedemez benimle....

Bir sana serçe yürekliyim ben.
Yalnızlığımın ezeli sevgilisi!
Sol yanım,
Kalp ağrım,
Can'sızım,
Aman'sızım.
Yalnızım.....

Mine Yılmaz Sevinç