Yalnızım Şiiri - Ünal Türkoğlu

Yalnızım bu koca şehirde
Karanlığı çökünce akşamın
Aklım bile düşman kesilir ya bana
Unutmak isterken seni
Unutamam da sığınırım uykuya
Gözüm kapanır yoksundur bir süre
Huzurun eşiğindeyken rüyama girersin de
Karabasan olur;
gündüzlerim bir başka, gecelerim bir başka
Uykusuz gecenin sabahında
Sığınacak bir mevzu ararım
Unuturum da bir vakit
Sohbetinde konusu döner sana takılır
Meğer senden boşuna kaçmışım
Her şey sen olmuşsun da
Ben kendimi kandırırım
Bir ben mi yalnızım bu koca şehirde
Benim kadar koca şehir sende yalnızsın
Kime sığınalım sen yalnız, ben yalnız
Oysa sana sığınmak isterdim, sevdanın yokluğunda
Gel gidelim, kalsın yalan sevdalar ardımız sıra
Kirlenmesin sevdamız kalsın yüreğimizde
Yalan aşklar varsın aydınlıkta yaşansın
Yeter ki, dokunmasınlar bize
Kirlenmemiş, saf, yalan olmayan aşklar
Varsın karanlıkta yaşansın