Yalnızım Şiiri - Niyazi Acı

Yine yalnızım yine acılarla baş başa
Ne çileler çektim ne haller geldi bu garip başa
Hep kenarında kaldım mutlulukların
Hep mahkum oldu gözlerim, akıttığı yaşa

Ne anlayan var ne anlatabildiğim biri
Nasıl temizlerim ruhumdaki bu derin kiri
Kalbim param parça, içinde acılar diri diri
Yolun sonu belli değil, ufkum zifiri

Böyle başladı böyle devam ediyor hayat
Çocuklukta kaldı mutluluk, o da artık bayat
Gelmez güzel günler bekleme gönül, heyhat
Sen deşmesen de bu yara seni yaşatmaz gönül

Yok mu biri bir bakış ile huzur versin
Bölsün dertlerimi, oturup baş ucuma beni dinlesin
Yok gönül yok, sen dünyaya fazla bir gölgesin
Söyle bu dünya senin neyini dinlesin