Yalnızım Şiiri - Emrah Tekerlek

Bir sonbahar yalnızlığı çöktü üstüme

Usul usul seyrediyorum yokluğun penceresinden

İnsanlar cığ gibi üstüme üstüme gelirken

Yalnızım, yalnızlığım kendi kendimden

Sevdana pervane misali dönüp durdum

Koşsam merve’ ye gitsem oradan semaya

Etrafındayım beni görmüyor musun

Yalnızım sel gibi akan ordular arasında

Yüreğime nakşettim sılanın mağrur resmini

Seyre daldım oradan bilemedim ismini

Ateş düşürdü gönlüme aşkıyla yaktı beni

Yalnızım yarim yanımda olsada

Sürgün kalbin en ücra köşesinde olsamda

Ya kal kimsem ol ya da kimsesizliğim

Gazel dayanamıyorum bitmişim yanında

Yalnızım hem de kalabalıklar arasında...