Aynada gözlerime bakamıyorum artık. Gördükleri karşısında üzülmesinler diye.
Kendim ile göz göze gelmekten utanıyorum. Zaten kendime söylediğim yalanlara inanmıyor gözlerim. Yüreğimin yalancısıyım oysa. Bağlanmış bir kere, vazgeçmiyor ne söylersem.
Ne kadar acı çeksem. Ne kadar horlansam. Vazgeçmiyor işte. Vazgeçemiyor.
Bir ayağın altında ezilen çiçek gibiyim. Her gün tekrar gövdemi doğrultuyor ve tekrar ezilmemi bekliyorum. Oysa koparsa kökümden, öldürse kabulüm.
Kollarım ateş çemberi sadece yalnızlığıma sarılıyor ona kıyamıyorum. Yakarım diye, üzülür diye korkuyorum. Gün ve gün tükeniyorum.
Suratıma kokat gibi vurulan sözlere aldırmıyor ta şuramdan gelen keman sesini dinliyorum.
O vuruyor ama bir bıçak saplasa yüreğime huzura kavuşacağımı bilmiyor.
İki sevdalı kalbin en gizli yarasını,
Bir bakış ki kudreti hiç bir lisan da yoktur,
Bir bakış ki bazen şifa, bazen zehirli oktur.
Bir bakış, bir aşığa neler anlatır,
Şirrde kendimi buldum yüreğine sağlık abi
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta