Yalnızım Şiiri - Kara Osman Nalbant

Yaylam var göçenim yok
Çeşmem var içenim yok
Hüma çekip gitti dağımdan
Yılda bir fidan diken yok
Günde bin fidan sökülüyor
Gönül bağımdan
Gün geçtikçe
Artıyor ağrım sızım
Elimden tutan yok
Çırılçıplak yalnızım
Lodosta savrulan yaprak
Bir damla suya hasret
Toprak gibiyim
Bu halim yeni değil
Yıllardır böyleyim
Söyleyeceğimi söyledim
Daha ne söyleyeyim mi?
Gülmedim, gülmüyorum
Sebebini bilmiyorum
Ciğerime saplanıp kalıyor
Sırtımdan yediğim oklar
Uzun sözün kısası
Derdim fazladan öte çok
Bir mavzer dayalı böğrümde
Tetiği çeken hiç kimse yok