Yalnızım... Şiiri - Metin Kaya İlhan

Yalnızım...
Kör kuyunun en dibinde; zamansızlığın köşesinde
Yorgun bir yüreğin atışlarına eşlik ediyor saniyeler
Karanlıklarımı aydınlatmaya utanıyor güneşin ışıkları;
Kimsesiz bir rüzgar gelip oturdu yanıbaşıma,
Ufuklardan getirdiği mutluluğu sunmaya niyetliymiş;
Hıçkırıklar düğümlenirken karanlığın en kuytusunda boğazıma
Rüzgar bile utanmadı; ağladı...
Tek nefesim ısıtıyordu kuytularını karanlıkların
Hüzünler yağıyor; karanlığı simsiyah eden
Ben ağlıyorum, rüzgar ağlıyor...
Yanaklarımdan şerah şerah özlem akıyor
Bilinmezliğin sonsuzluğunda karanlıklar yarılıyor damla damla
Külüstür saniyeler inat ediyor
Son nefesimi beklerken; kuytuların kimsesizlik kokan izbebelerinde....

Metin Kaya İLHAN
Faroz
TRABZON