Yalnızım Şiiri - Faruk Yiğit Araz

Yalnızım,
Hayatı istediğim gibi değil, olması gerektiği gibi yaşarım!

Çiçek açmaz, kuşlar ötmez gönül bahçemde,
Çünkü solmuş bir gençlik bırakmışımdır geride...

Yalnızım,
Sevdiklerim vardır içimde sakladığım,
Dostlarım vardır, değer verip abarttığım,
Susup biriktirdiklerim vardır, mahşere bıraktığım...

Yalnızım,
Mezem Âşk'tır,
Teselliyi dimağı uyuştursun diye madde'de arayanlardan değilim,
Yüreğim hoş olsun diye, Çây'da arayanlardanım...

Yalnızım,
Hayat bana hiç gülmez,
Çünkü anlayabileceği bir espri yapamadım...

Yalnızım,
Alın yazımdan ziyade, tercihimdir yalnızlık!

Âlemi dört kolondan dikili gönül kabem den seyrederim,
Konuşmayı beceremem, Aklımın en ücra köşelerinden toparlarım da kelimeleri,
Dilimin ucunda biriktirir, Atamam küfürbaz aleme...

Gördüklerimi yazarım,
Sustuklarım hiçbir kitaba sığmaz!

Yanlızım,
Yağmur yağmaz buralara,
Giryanım öper alnından toprağın...

Katilim,
Yüreğimde öldürdüğüm insan sayısı çoktur...

Kimse bilmez şikayetlerimi, isteklerimi,
Köhne bir gençliğim ve yaşanmamış bir çocukluğum var!
Armağan olsun kalabalıklığım kimsesiz kelimelere,
Şiirlere, Şairlere ve katran gecelere...

Yalnızım;
Göz alıcı bir güzellikle, kalbimin gerdanında asılı hûzûn,
Hiçbir dildarın, Duâ'sına amin olamam,
Eşlik etmez hiçbir türkü yalnızlığıma...

Ben yalnızım;
Ve bilirim ki; yalnız insanın ne ihanet edeni olur,
Ne de değer vereni...

Sende gurur verici bir şey yap kendine;
Ve Yalnız kalmayı dene! ...